วันที่ฉันค้นเจอโรงเรียนที่หาที่ตั้งไม่เจอ...
การเป็นผู้ใหญ่มันช่างยากเย็นเสียนี่กระไร หลายครั้ง พยายามพาตัวเองไปอยู่จุดที่พอจะทำให้ยิ้มได้เล็ก ๆ น้อย ๆ โรงเรียนก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่มักไปยืนมองหลังคาแล้วก็ยิ้มให้กับความทรงจำแสนหอมหวาน รอยยิ้มที่เจือปนความสุขและเพ้อฝันไปไกลว่าอยากมีเวทมนต์วิเศษย้อนเวลากลับไปในห้วงนั้นอีกครั้ง
มันเป็นโชคดีของฉันที่อย่างน้อย เมื่อคิดถึงวันวานก็แค่เดินทางไปมองหลังคาโรงเรียนแล้วก็ยิ้มมันอยู่อย่างนั้น หลายคนที่เข้าสู่วัยผู้ใหญ่หรือล่วงเลยช่วงแห่งความว้าวุ่น ฉันมั่นใจเลยว่าเขาคิดถึงโรงเรียน และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองไปสัมผัสกับความสุขช่วงที่ใช้ชีวิตในโรงเรียนให้ได้
เมื่อวันเวลาผ่านไป คนเปลี่ยนแปลง สถานที่เปลี่ยนแปลง มีโรงเรียนหนึ่งที่ฉันค้นพบว่ามีชื่ออยู่ในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา แต่ฉันกลับหาสถานที่ตั้งของโรงเรียนไม่เจอ จริง ๆ แล้ว ฉันไม่ได้อยากรู้เท่าไรหรอกว่าโรงเรียนตั้งอยู่ที่ใด แต่ฉันอยากรู้ว่า พวกเขาที่จบมาจากโรงเรียนนี้ ยามคิดถึงโรงเรียน พวกเขาทำอย่างไร เผื่อวันหนึ่งโรงเรียนที่ฉันเคยสร้างความทรงจำไว้ อาจจะถูกลบเลือนจากแผนที่ของอำเภอหาดใหญ่
ฉันค้นพบว่ามีหลายโรงเรียนในอำเภอหาดใหญ่ถูกปิดตัวลง จนฉันเองซึ่งเป็นเด็กต่างอำเภอแทบจะไม่รู้เลยว่า ในอำเภอที่เรียกได้ว่าเป็นศูนย์กลางแห่งธุรกิจมีโรงเรียนแห่งนี้อยู่ด้วย ฉันเห็นชื่อโรงเรียนดรุณศึกษาจากที่ใดสักแห่ง แต่จำไม่ได้ เพียงเพราะมองผ่านตา แต่วันที่ฉันคิดถึงโรงเรียนของฉัน ฉันกลับคิดถึงโรงเรียนดรุณศึกษาขึ้นมา ทำให้ฉันตั้งข้อสงสัยว่า "โรงเรียนนี้ตั้งอยู่แห่งใดของอำเภอหาดใหญ่"
ในยุคแห่งโลกโซเชียลที่ฉันคิดว่า ฉันน่าจะหาข้อมูลโรงเรียนได้อย่างง่ายดาย ฉันกลับคิดผิด ฉันแทบหาที่ตั้งของโรงเรียนไม่เจอ แต่โลกแห่งความสะดวกก็ทำให้ฉันพอจะหาข้อมูลได้ว่าโรงเรียนแห่งนี้เคยตั้งอยู่ที่ถนนนิพัทธ์อุทิศ 3 ก่อนจะย้ายไปตั้งที่ถนนราษฎร์ยินดี ซอย 3 ตำบลคอหงส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา และหลังจากนั้นก็ถูกปิดตัวลง
เมื่อค้นหาไปเรื่อย ๆ ฉันพบว่ามีศิษย์ของโรงเรียนนี้เข้าไปตั้งกระทู้เพื่อตอบโต้กันในโลกที่เชื่อมโยงทุกอย่างเข้าหากันได้ จากการอ่านกระทู้ที่หลายคนเข้ามาแลกเปลี่ยนกันนั้น ทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้อาคารเรียนหลังเก่าของเหล่านักเรียนที่ตั้งอยู่บริเวณถนนนิพัทธ์อุทิศ 3 สถานที่ตรงนั้นถูกสร้างให้เป็นห้างสรรพสินค้า ชื่อ "จุลดิส" (ตอนนี้ปิดตัวลงไปแล้ว)
ฉันนั่งอ่านกระทู้ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้เพราะอยากหาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียน แต่ตอนนี้ฉันเพลิดเพลินกับการเข้าไปถึงความทรงจำในวัยเรียนที่เหล่าศิษย์ของโรงเรียนดรุณศึกษากำลังถ่ายทอดเป็นตัวอักษร ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่เคยลืมขุนธำรงพันธ์ภักดีและคุณสร้อยทอง ผู้ก่อตั้งโรงเรียน พวกเขายังจำประโยค "นักเรียนเก็บขยะให้เรียบร้อยนะ" ของคุณครูพยอม สารานนท์ คุณครูใหญ่ของโรงเรียนได้เป็นอย่างดี
แม้ฉันเองตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าโรงเรียนแห่งนี้มีหน้าตาอย่างไร ฉันรู้เพียงว่านักเรียนที่นี่ยังจดจำทุกอย่างของโรงเรียนได้เป็นอย่างดี ฉันว่าทุกคนที่ก้าวออกจากรั้วโรงเรียนดรุณศึกษายังคงจำตัวอักษรที่อยู่ใต้สัญลักษณ์โรงเรียน "วิชาคือประทีปนำชีวิต" ได้ไม่ลืมเลือน หลายคนยังจำภาพวาดหนุมานบนกำแพงด้านในของโรงเรียนได้ดี หลายคนยังติดตากับการร้องเพลงชาติบนสะพานลอยของโรงเรียน และทุกคนล้วนมีเลือดเขียว - ขาว...
แม้จะเรียนต่างสถานที่ แต่ก็ได้ครั้งหนึ่งก็ได้ยืน ได้นั่ง ได้ใช้ชีวิตเป็นนักเรียนของโรงเรียนดรุณศึกษา แม้วันนี้จะไม่มีหลังคาโรงเรียนให้ยืนมองย้อนหาความหลัง อย่างโรงเรียนอื่น ๆ แต่มั่นใจเหลือเกินว่าความทรงจำที่เกิดในรั้วโรงเรียนแห่งนี้จะยังอยู่ในใจตลอดไป...
ด้วยความซาบซึ้ง....และอยากถ่ายทอดความรู้สึก
หาดใหญ่โฟกัส
ขอบคุณภาพและข้อมูล : โรงเรียนดรุณศึกษา อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา
ศาลาตาเล่อเท่อ ที่พึ่งของชาวบ้านเมื่อของสำคัญสูญหาย
27 เมษายน 2568 | 41จากอดีตบ้านทุ่งเหม็นขี้ สู่บ้านทุ่งขมิ้น(นาหม่อม)
27 เมษายน 2568 | 47บุกป่าหาน้ำตกลับ...น้ำตกโตนหน้าผี ณ เขาพระ อ.รัตภูมิ
27 เมษายน 2568 | 104ศาลเจ้าแม่กวนอิมสวนหมาก ศาลเจ้าแห่งแรกที่ริเริ่มทำโรงทานเจในสงขลา
20 เมษายน 2568 | 213พาชม...บ้านขุนตระการตะเครียะเขต บ้านเก่าโบราณนับร้อยปี "บ้าน 108 เสา"
30 มีนาคม 2568 | 812รู้หม้ายว่า? สงขลาเป็นจังหวัดเดียวในประเทศไทยที่มีวันประจำจังหวัด
30 มีนาคม 2568 | 609เปิดตำนานความเชื่อ พ่อปู่ภุชงค์-แม่ย่าทองคำ วัดโคกเปี้ยว สงขลา
30 มีนาคม 2568 | 470ศาลเจ้าพ่อทวดหมอน สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่ตำบลคูขุด อ.สทิงพระ
2 มีนาคม 2568 | 791